نترس رفیق،برو پایین بخون مشتی...

نترس نوکرتم...

حاج رجب محمد زاده...

28 ساله که نتونسته یه لقمه غذا تو دهنش بذاره

فقط با نی غذا می خوره...

صورتشو زمانی از دست داد که تو یه ظهرسوزان داشت

واسه رزمنده ها یخ می شکست،

همون وقت بود که خمپاره به صورتش خورد و او را از هم پاشید .

وقتی می خواد واسه زیارت به حرم امام رضا بره،همه با دیدنش فرار می کنن...

می ترسن و او هر بار که میبینه 70 در صد جون خودشو  داده برای این مملکت

و این همه با او بی مهری میشه ،

همسرش میگه :‏هربار که کسی از همسرم وحشت میکنه و

پا به فرار میگذاره روحیه او به هم میریزه و

به همین خاطر گاهی تا چند روز از خانه خارج نمی شه

و تو گوشه ای از اتاق می نشینه و به پوتینها و لباس

رزمش چشم میدوزه...

حاج رجب در سالی که خیلی از ما هنوز به دنیا نیومده بودیم،زیباییش را برای ناموس این مملکت از دست داد،

او 28 ساله به سختی نفس می کشه تا من و

تو راحت نفس بکشیم .

به سلامتیش،مرد واقعی اینه،

این مرده که به خاطر ناموس و وطن پرستی از همه چیزش گذشته...

وطن پرستی یعنی این،

غیرت یعنی این

درود به شرفت حاج رجب

راستی یه چیزی دیگه آنطوریکه حقیر چند وقت پیش مصاحبه فرزند بزرگوارشو می خوندم

..متوجه شدم حاج رجب هنوز هم مستاجره!!!

بسم رب الشهدا والصدیقین

جنازه پسرشونُ که آوردند

چیزی جزء دو سه کیلو استخون نبود

پدر سرشو بالا گرفت و گفت :حاج خانم غصه نخوری ها !!!

دقیقا وزن همون روزیه که خدا بهمون هدیه دادِش

شادی ارواح طیبه شهدا صلوات

مگه تنهایی می تونست تعریفی داشته باشه وقتی تمام زندگیت

سنگری در عمق نیم متری زمین با گونی های شنی بود...

که بهانه ای برای خود مرگی نداشته باشی...چلچراغ های

شــــهر زیــــبا می درخشــیدنـــــد...

اما فانوس سنگرت نوری دیگر داشت،از جنس دیگری بود...

.پشـــــــــــت همــــین خاکـــــریز چســـــــبیده

به سنگرت شهادت را به انتظار می نشستی.....زندگی چقدر زیبا بود...

 یادش بـــــــــــــــــــــخیر

حضرت امام راحل « ره » :

همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان

و دلسوختگان و دارالشّفاء آزادگان خواهد بود .

خدا می داند که راه و رسم شهادت ، کور شدنی نیست و این ملت

و آیندگان هستند که به راه شهیدان ، اقتدا خواهند کرد .

شهدا ، امام زادگانِ عشق اند که مزارشان زیارتگاهِ اهلِ یقین است .


سیّد اهل قلم شهید آوینی :

پِندار ما این است که شهدا رفته اند و ما مانده ایم ، اما حقیقت این است

که شهدا مانده اند و زمان ، ما را با خود برده است .

زندگی کردن با مُردن معنا می یابد ، کلید ماجرا در مردن است نه زندگی کردن .


شهید سیداحمد رحیمی :

این دنیا ، با همه ی بلندی هایش ، کوتاه و با همه ی زیبایی هایش ، زشت و کَریه است .

وقتی دل از یاد خدا غافل شد ، آنگاه خانه ی شیطان می گردد و شما را تباه می کند .

از معصیت بپرهیزید که حقیقت ، تقواست و معصیت ،

انسان را ذلیل و پست و بی مقدار و ناتوان می کند .



شهید علی نقی فاطمی :

تقوا پیشه کنید و یک لحظه غافل نشوید که یک لحظه غفلت ،

یک عمر پشیمانی می آورد .

شهید حسین امین مقدم :

از کلیه ی کسانی که پیام مرا می شنوند ، می خواهم که مردم را

به تقوا و ترک گناه ، خصوصاً غیبت ، دعوت کنند .



شهید امین الله ملائی :

در ذرّه ذرّه ی اعمالتان ، رضای خدا را در نظر بگیرید . بیشتر به یاد مرگ باشید

و از ترسِ قیامت ، این روزِ هول انگیز ، بر خود بلرزید .



شهید علیرضا تهامی :

رابطه مان را با خدا آن چنان نزدیک کنیم که همیشه و در همه حال ،

خدا را همراه خود بدانیم و وقتی که خدا را همراهِ خود دانستیم ، گناه نخواهیم کرد .

گاز شیمیایـی و عشــق هردو می سوزانند!

یکی پـوست را ، و چشم را ، و جسم را و دیگری دل را و جان را

هردو سوختن ناله ها دارد و نشانها !

خوب که نه ،

بد هم نگاه کنی نشـانِ هردو سوختن را در او می بینی...

ولی این سوختن کجا وآن سوختن کجا

نـــــوکـنیدجــامــه را،پـاک کنــیدخـــانه را،گــــــــــل بـــزنــــید

قـــــبله را،مــــاه رمـــــضان مــــی رســــد.